Honderd zwaard-bonde hond'n
Heur ies Pa, zee guster lutje Pait,
Ie kenn'n mie leuv'n of ie leuv'n mie nait,
Ik kom doarnet van klupbrug vandoan,
Woar honderd zwaart-bonde hond'n bie'n kander stoan
Och Pait, zee Voader, ze hebb'n die bedonderd;
Ien 't haile loug, doar binn'n der ja gain honderd,
Want hond'n, Pait, dat mout ie onthôllen
Doar mout ie zwoar belasting veur betoalen.
Nou Voader, zee Pait, en hai keek wat grêl,
Vieftig van dei daier wazzen der wel
En ík zee nait, dat mie dat is verteld,
Mit aigen ogen heb ik dei hondn'n teld.
Pait, zee Voader, dat heit ik laigen
Doe most die schoamen mie zo te bedraigen
Vieftig hond'n, mien jong, om te begunnen,
Dei binn'n nog nait ien haile stad Grunnen.
't Ken wezen, zee Pait, dat ik mie wat vergis,
Moar vief en twintig wazzen der wis,
Ik heb ze teld, leuf mie nou moar,
Aal laip dei bende moar aal deur mekoar.
Nou, zee Voader weer, as ik den zo reken,
Den is't mit haalfschaid aal nuver bekeken,
Moar 'n dözien van dei zwaard-bonde daier
Dei kosten nog wel een honderd gulden of vaier.
Joa, zee Pait, doar heb ik nog hail nait aan dacht,
Den wazzen der zeker nait meer den as acht.
Moar Voader dei kende ons Pait onderhaand,
En zo izze den endlieks op vaier belaand.
Dei doadlijk moar leuft, wat de mensen beweren,
Dei ken van ons Pait en zíen hond'n wat leren,
Ook dat hai doarbie nog de kleuren verwaarde,
Want Pait zag twai hond'n: 'n widde en 'n zwaarde!
2 april 1952
Geen reacties